donderdag 13 december 2012

Het meisje met de rode laarsjes!

Deze post ben ik weken geleden aan begonnen, maar omdat ik me steeds al niet lekker voelde, en daarna m'n hubbie en ik 'echt'  grieperig werden, nu nog steeds moe, en futloos ben...een nog steeds niet meewerkende camera, en laptop heb...kwam het er steeds niet van...zag ineens dat hij nog bij mijn concepten stond, en omdat ik had beloofd jullie op de hoogte te houden, en 'ze' nog zou laten zien....bij deze nog even snel...voor de Kerst decoratie perikellen!

Op de dag dat ik mijn aangepaste schoenen/laarsjes ging ophalen, bij de orthopedische schoenmaker in het ziekenhuis, pasten wij op onze 2 jongste kleinzoons, en die hadden s'middags vrij van school...ik vertelde de jongens dat ik ging, en zei, dat ze als ik terug kwam, me niet uit mochten  lachen om mijn rode speciale schoenen...maar onze jongste Misja, wist niet of hij dat kon beloven...ha.ha!
  
Het was best wel even slikken toen ik ze zag staan bij de orthopedische schoenmaker...toch wel beetje 'zo' anders dan 'gewone' enkelhoge schoenen/laarsjes...
Maar toen ik ze aandeed zaten ze meteen eigenlijk heel prettig, er werd me wel verteld dat ik er de eerste tijd best wel last van zou krijgen, omdat m'n voet in een andere stand werd gedwongen,en daar aan moest gaan wennen, over 3 weken moest ik terug komen voor controle, en e.v.t. nog aanpassingen aan de schoenen...
Eenmaal thuis gekomen, kwam Misja van 6 jaar, meteen bij de voordeur naar mijn schoenen kijken...verdween lachend de kamer in, en zei tegen opa...ze zijn 'echt' rood...nou ik vind ze niet leuk hoor!...ja dames...dat was meteen een leuke binnenkomer hé...ha,ha!
Opa was 'iets' tactischer, hij keek naar mijn schoenen, en vroeg...en hoe zitten ze?...want ja, als man denk je altijd alleen vaak praktisch...toch?
Jessie zat boven achter de pc van opa, een spelletje te doen...zijn reactie vertel ik jullie zo...
Ja zo zien ze er niet echt 'heel' charmant uit hé...maar onder een (spijker)broek zijn ze best ok hoor!
Ik kan ook zeggen dat ze nog steeds heel fijn lopen als ik ze draag, en voel me ook wat zekerder met lopen nu, steeds als ik thuis kom houd ik ze beneden ook nog een tijdje aan...want als ik ze uitdoe, en m'n toffeltjes aan heb...gaat mijn voet nu veel meer pijn doen als voordat ik 'ze' had...leek me eerst wel  logisch, omdat je voet eerst denkt...hé die zitten goed, dat loopt lekker...en als ik ze dan weer uit doe...klapt ie weer in, omdat het nog moet wennen natuurlijk!
Maar inmiddels ben ik daar toch niet helemaal zo zeker meer van hoor!

Want ben inmiddels vorige week voor de 3e controle bij de orthopeed geweest, en omdat het tot op heden met de pijn nog helemaal 'niet' beter gaat, en ik ook niet het gevoel heb dat de operatie 'echt' geholpen heeft, ga ik op zijn aanraden, nu vandaag voor een second opnion, naar een goede collega orthopeed van hem...zucht...ben benieuwd!
Daarna meteen voor controle, voor m'n laarsjes, om te vertellen hoe het gaat, en of er e.v.t. nog iets aan ze veranderd moet worden, ik zal het daar natuurlijk ook wel melden, maar hoop stilletjes dat het misschien toch nog wel beter zal gaan worden?
En anders zet ik ze gewoon naast m'n bed als ik naar bed ga, en trek ze s'morgens meteen maar weer aan als ik op sta...ha,ha! want één ding is zeker, het lopen gaat zo wel een stuk beter...de rode kleur is helemaal 'cool' en onder een (spijker) broek staan ze best wel leuk als ik in de spiegel kijk, maar van bovenaf moet ik er nog steeds wel een beetje aan wennen...
Maar dat komt zeker wel goed hoor! want ik moet steeds denken aan wat toen ik thuis kwam onze kleinzoon Jessie van 9 jaar zei...Omi...ik vind ze best wel 'cool' hoor, en rood is toch de mode kleur nu!...ja dat was ik wel met hem eens...en na een korte stilte, met zijn rug naar me toe in Opa's grote bureaustoel...en omi, weet je wat eigenlijk "veel" belangrijker is...dat je nog maar heeeeel erg lang mag leven!!!
Jullie snappen wel dat de tranen spontaan in mijn ogen sprongen, ik hem stevig knuffelde...en stamelde...ja mop daar heb je "zo" helemaal gelijk in!!!
Want waar gaat het eigenlijk over...ik kan lopen, heb zoveel om dankbaar en blij mee te zijn, en van te mogen genieten...en er zijn zovele malen...ergere dingen, en omstandigheden waar veel mensen doorheen moeten gaan...ik zou me moeten schamen...
En steeds als ik me nu even niet zo geweldig voel, komt deze laatste regel van een liedje, in m'n gedachten...Tel uw zegenen, één voor één...tel ze alle...en vergeet er geen!!!
En ook al denkt er nu misschien iemand...zegeningen?...nou ik heb/ken er geen...als je uit dat donkere kamertje, met sombere gedachten, binnen in je...weet te komen, zal je zien dat er vast toch nog wel iets is...om "ondanks alles" dankbaar voor te kunnen/mogen zijn!!!

Ik wens jullie allemaal, van harte een mooie dag...met veel waardevolle momenten!!!
Lieve groetje, van Marianne.     
 ♥♥♥♥♥
♥♥♥
♥♥

En dan na zoveel gezellige Kerstsfeer blogs te hebben bekeken, zelf maar eens aan de slag met een post...over 'mijn' huis... in Kerstfeer!



14 opmerkingen:

Marguerite zei

Wat een prachtig verhaal. Kinderen kunnen zo direct zijn zo eerlijk.
Ik vind je laarsjes best wel leuk hoor!! Natuurlijk moet je wennen. En is het anders dan wanneer je je schoenen gewoon uit het rek kan plukken in de schoenenwinkel. En schoenen die lekker zitten en lekker lopen is eigenlijk veel belangrijker dan hoe ze eruit zien.
Succes met je huis lekker kersterig maken.
Groetjes Marguerite

Home and Lifestyle zei

Wat lief dat je kleinzoon je eigenlijk het laatste zetje geeft om het maar gewoon te accepteren. Je hebt er in ieder geval baat bij en eerlijk gezegd vind ik je laarsjes niet eens erg, ik had er een veel ouderwetser idee van aan het begin van je post. En uiteraard is het goed dat jij je zegeningen telt, maar dat neemt niet weg dat het niet prettig is dat het pijn doet en dat je er last van hebt. Wie weet of de second opinion nog iets oplevert.

Succes met het maken van je kerstpost, ik sta al op wacht ;)!

Lieve groet, Ingrid

Mayflower zei

Wat een mooi verhaal en wat een schat van een kleinzoon, dan smelt je hart toch.
Ook een herkenbaar verhaal, ik heb een poos met steunzolen gelopen en vooral zomers is daar ook geen leuk schoeisel voor te krijgen.
Ik baalde daar ook van, maar op een gegeven moment kom je wel tot het inzicht dat er veel ergere dingen in het leven zijn.
Lieve groet, Mea

It's me zei

Ik hoop dat de second opinion nog iets gaat opleveren voor je.....altijd moeilijk zoiets...ook ik heb altijd veel last van mijn voeten....door de fybro.....en heb ook vreselijke steunzolen...en met maat 42...val je dan altijd in hele grote brede lompen schoenen.....het is niet anders.....maar ook weinig keus en moeilijk te vinden.....dus zo herkenbaar jouw stukje....want ook ik denk dat ik ze ooit ga krijgen....maar inderdaad positief bekijken ...en ik vind ze mooi hoor!!...en lef heb je ...anders had je geen rood genomen toch ??...liefs sterkte met alles...Ria...xxx..

my way of living zei

Marianne ik vind ze nog niet zo verkeerd.
Zelf ben ik een zwart dragend mens.
Maar van rood hou ik ook .
Bij zwart dan natuurlijk ;-)
Ik vind ze leuk.
En je kleinkinderen zijn volgens mij schatjes.

fijne dag.

gr. Anita

Hannekie(Sisterly) zei

ik vind ze best meevallen hoor,,ze staan echt heel leuk moet ik zeggen...en zolang je voet zich maar beter voelt toch
liefs hannie

Peet zei

Wat lief!!!! Maarre, je laarsjes vind ik stiekem toch wel heel erg leuk...
Zou ze zo kopen!
Hopelijk gaat het wel snel beter met je voet.
Lieve groetjes, Peet.

Krek wak wou zei

Ik vind ze mooi, Marianne! En helemaal de kleur....lekker vrolijk! Luister maar goed naar je kleinzoon....hij heeft helemaal gelijk!
Liefs van Nicole

Ans van Ispelen zei

Wat een mooi blog heb je geschreven.
En wat een lieverd van een kleinzoon heb je,om zoiets liefs te zeggen.

Ik vind je laarsjes leuk,hoor.
Ik houd dus erg van rood.

Groetjes Ans

What's in a day zei

Wat een comliment van Jessie...wat lief zeg en helemaal waar.
Prachtig om te lezen.
Je schoenen vind ik wel mooi hoor...rood, lekker hip!!!
Maar gelukkig dat de schoenen wel goed zitten, datis het allerbelangrijkste.
En tel je zegeningen..zo waar, kost soms moeite, maar ze zijn er echt.

Lieve groetjes,
♥Eefie

little sweet things zei

Ik moest meteen denken aan het sprookje "het meisje met de rode schoentjes". Ze danste de hele wereld door en kon niet meer stoppen met dansen.
Ik hoop zo voor je dat er een tijd komt dat ook jij weer pijnloos de dag door danst.
Ennuh... mijn dochter van 14 wil rode laarsjes en als ze op die leeftijd iets leuk vinden dan kan je er gewoon vanuit gaan dat ze hartstikke hip zijn.
Liefs, Sas

Alie zei

Prachtig toch ook hè die kinderen. Onze kinderen zijn ook zo gek op mijn moeder. Die is ook ziek en pinkt de laatste tijd veel vaker een traantje weg, als de kleinkinderen iets zeggen of doen. Ja, wij zijn eigenlijk nooit dankbaar genoeg. Sterkte met alles, groetjes Alie

Wateringen zei

Lieve Marianne,

Meisje wat een mooi verhaal...ja dat doet me echt wat..
En wat zijn kinderen toch heerlijk...en eerlijk, en doen je beseffen dat het leven zo waardevol is...

En lieve meis, je schoenen zijn toch goed...de kleur is leuk, en ze zitten lekker, je loopt er goed mee...ja dat zijn pluspunten..

Je hebt fantastiche kleinzoons...en ja jouw verhaal over de rode schoentjes raakt mijn hart!

Enne...ik ben benieuwd naar jouw kersthuisje..

Dag lieverd,
Marijke
www.marijkevanooijen.blogspot.com

Homemade Home zei

Ja Marianne, kleinkinderen kunnen het diepste puntje van je ziel raken, zo lief van Jessie, ook mij heeft hij ontroerd. Maar hij heeft gelijk. En ik vind je laarsjes prachtig, zou ze zo kopen. Ze staan super onder je spijkerbroek.
Ga maar gezellig je huisje versieren met je rode laarsjes aan want ze staan in deze tijd extra feestelijk.
Lieve groet nelly